Kiezen kost tijd

Ik zie hem zuchten, de zoon. Zuchten omdat hij het niet weet, omdat iedereen hem maar blijft vragen ‘en, wat ga je doen?’ En hij weet het niet, en hij moet dat opnieuw en opnieuw herhalen ‘ik weet het niet’… geen pretje.

Zo’n jonge gast die verondersteld wordt te weten wat hij gaat doen, wat ‘ie gaat worden…. Maar wat als we een heel andere vraag zouden stellen: waarvan ga jij bruisen, sprankelen? Waar loop jij van over? Wat vind jij heel waardevol? In welke wereld zou jij willen leven? Aan welke wereld wil jij bijdragen? 

Dan zie je ’t al: studiekeuze draait om meer dan studiepunten, kot-of-auto, doorgroeimogelijkheden-of-stabiliteit.

Wat als het eens even écht écht over de essentie zou mogen gaan: Wie ben ik, hoe zie ik me een plekje innemen in de wereld? 

Misschien ziet jouw zoon of dochter dat plekje nog niet: no problem. Gras groeit ook niet door d’r aan te trekken… wel door zonnestraaltjes, regen en wat wormpjes hier en daar.



Laat mij maar die regen zijn, die zonnestraaltjes, en wat mij betreft zelfs de worm. Laat mij maar eens op weg gaan met jouw zoon of dochter. Aan de hand van een Me Scan gaan we op zoek: wie ben jij, wat vervult jou, waar loop je tegen aan?