Volhartig Leven
Volhartig Leven… volhartig, staat dat eigenlijk wel in het woordenboek? ’t Overkomt me wel vaker, dat er me woorden ontglippen waarvan ik niet weet of ze bestaan maar waarvan ik wél weet dat ze zouden moeten bestaan.
Zo hoorde ik enkele jaren geleden ‘smeltwater’ … ja natuurlijk bestaat dat woord, maar de betekenis in die specifieke context verraste me en tegelijk… de nagel op de kop! Tranen, … zijn smeltwater… een
kilometers dikke ijskap rond een hart, en als dat begint te smelten, dan rollen er tranen.
Maar daaruit ontstaat een stroom, een krachtige, soms woeste stroom die alles in beweging zet. Van complete immobiliteit, naar wilde beweging… het heeft iets Oer.
Volhartig, in ’t Engels bestaat dat wel… wholehaerted, envertaal dat dan vrij naar volhartig. Enfin, misschien genoeg etymologisch gedoe. En even verder over waar dat dan in zit, volhartigheid.
Dat zit in mijn 100% focus op die eerste (en meestal ook laatste) koffie van de dag… die koffie, twee minuten nadat ik uit mijn bed kom, en nog niemand woorden heeft gebruikt, en nog geen agenda’s zijn geopend, en mijn drie katten halfdood van de honger (zo klinkt dat toch) toch nog 10 minuten moeten wachten op hun brokken, want die eerste koffie… daar wijkt niets voor! Soms ben ik echt gedisciplineerd. Welk geniet-moment is echt ten volle van jou?
Volhartig dat zat ook in de diepe diepe connectie die ik voelde toen ik afgelopen week deelnam aan de 15 augustus viering in Mazenhoven aan de Maas. Hier zei ik halfhartig ja op, omdat ik wist dat het mijn ouders echt blij zou maken, omdat ik familiebanden ook wel belangrijk vind, omdat ik nieuwsgierig was. Maar het was een halve ja, geen volle. Tot nà die viering, waarin ik als 47-jarige echt wel ‘het piepke’ was. Maar wat een volhartig, content piepke was ik, om me verbonden te weten met familie, maar ook met oorsprong, met commune, met traditie, met een priester die bij de koffie en
stuk taart tegen me zei: ‘als Maria mij gebruikt om jou te inspireren, dan is mijn dag geslaagd’.
Welke traditie wil jij graag in ere houden?
Volhartig zei ik ‘ja’ tegen de Anam Cara Vrouwendag, waar ik dag naar dag meer naar uitkijk. Omdat ik zo waanzinnig trots ben om dit samen te doen met mijn dochter. Een dochter waar ik vol bewondering naar kijk en soms niet begrijp hoe snel die evolutie gaat, hoe snel wijsheid in actie omgezet wordt, hoe snel ‘calling’ tot beweging aanzet. Vandaag mocht ik een uurtje brainstormen, dromen over hoe we de dag rijk, vol, sprankelend kunnen vormgeven.
Die andere dochter vult dan aan met haar wijsheid: ‘Dromen, da’s leven in de toekomst die gaat komen’. Waar droom jij van, en hoe kan je daar vandaag iets klein, doelgericht aan bijdragen?
Volhartig, dat woord alleen al… het maakt mijn hart vol. Waar wordt jouw hart vol van?
