Merci, Herlinde

Strubbelingen, communicatie defaux-kes, misverstanden. ’t Komt in de beste families voor.

Maar ook angst: angst om broer of zus tegen de haren te strijken, angst om zoon of dochter kwijt te spelen.

Het zijn serieuze uitdagingen waar familiebedrijven soms voor staan.

Hoe combineer je die verschillende rollen: thuis aan de keukentafel ben je papa en s’ anderendaags op de bureau ben je werfleider van je eigen kind.

En hoe zit het met de moeder die al haar kinderen even graag ziet, maar niet elk kind is even geëngageerd in het familiebedrijf?

Hoe vindt ieder hierin zijn juiste plek? Welke rol kan en wil ieder opnemen? En strookt die rol ook met wat ieders diepe passie is?

Wat mag hiervan uitgesproken worden? Hoe ‘veilig’ en open is de spreekcultuur? Mijn ervaring is de volgende: een Vlaamse ondernemer babbelt niet al te veel, die wérkt.

Maar de vraag is: hoe lang werkt dat?

Misschien is ’t wel tijd om moedig de kaarten op tafel te leggen. Om in eerste instantie eerlijk en open tegenover jezelf te worden: je doelen, je dromen, je obstakels, je angsten.

En misschien mag dat gebeuren in een vertrouwd kader, onder zorgvuldige begeleiding. Zodat behoedzaam kan toegewerkt worden naar meer openheid, meer rust en meer vertrouwen tussen de verschillende partijen.

Ik wens het iedere ondernemer toe.